Behawior
Zachowania na wolności.
Żyją w grupach i małych stadach, liczących od 2 do 20 osobników. Są aktywne zarówno w dzień jak i w godzinach wieczornych, co uzależnione jest głownie od wysokości temperatury otoczenia. Ich naturalnym środowiskiem bytowania są pustynne i stepowe tereny, gdzie w piaskowym podłożu budują zespoły nor i korytarzy. Te małe podziemne miasta stanowią doskonały system ochrony przed drapieżnikami i warunkami pogodowymi. Ekstrema temperatury w środowisku życia gerbili wahają się od – 40°C w okresie zimowym do + 50°C w gorących miesiącach letnich. W norach buduje gniazda, służące do wychowywania młodych i składowania zapasów żywności. Położone około 1 metra pod powierzchnią gruntu rozbudowane kolonie stanowią doskonały system ochrony, komunikacji i zaopatrzenia myszoskoczków. W naturze zwierzęta te mają wielu naturalnych wrogów w postaci ptaków drapieżnych i węży. Wytworzyły wiele adaptacji anatomicznych, które pomagają im unikać napastników. Posiadają rozwinięte ucho środkowe, umożliwiające im słyszeć dźwięki o niskiej częstotliwości. Posiadają szerokie pole widzenia, dzięki dużym oczom, położonym grzbietowo. Końcówka ogona różni się kolorem sierści od reszty ciała co pomaga odwrócić uwagę drapieżnika. Ogon w razie ataku może zostać odłączony lub może dojść do zrzucenia skóry, co pozwala na ucieczkę przed drapieżnikiem. Długie i umięśnione kończyny tylne pozwalają na wykonywanie skoków, przydatnych w ucieczce a także na uprawianie wspinaczki.
Zachowania w naszym domu.
Zachowanie trzymanych w niewoli myszoskoczków nie różni się zbytnio od zachowania na wolności. Jest jednak pewien wyjątek. Trzymane w domach myszoskoczki drapią rogi klatki. Jest to tak zwane zachowanie stereotypowe, nie występujące u myszoskoczków żyjących na wolności. Jest ono wywoływane poprzez brak możliwości wykopania nory w ściółce.
Ciekawość świata i pewność siebie sprawiają, że myszoskoczki szybko pozwalają brać siebie na ręce i bardzo rzadko gryzą. Nie są to jednak zwierzęta do przytulania. Myszoskoczek szybko się znudzi siedząc w miejscu i wyruszy w wędrówkę po rękach wiedziony ciekawością.
Gdy myszoskoczki nie śpią, biegają po klatce w tę i z powrotem, badając każdy napotkany nowy przedmiot. Przekopują ściółkę i gryzą co popadnie. Śpią zwinięte w kłębek lub przytulone do innych myszoskoczków. Gdy jest gorąco nie zakopują się głęboko w gnieździe lub nawet śpią na gołej klatce/szybie. Gdy się budzą, przeciągają się i ziewają.
Poruszanie się i stawanie słupka
Zwykle myszoskoczki poruszają się na wszystkich czterech łapkach. Aby mieć lepszą widoczność na otoczenie myszoskoczki stają słupka na tylnych łapkach i rozglądają się w około. Długi ogon pozwala im zachowywać stale równowagę. Silnie zbudowane tylne odnóża pozwalają myszoskoczkom skakać na dość duże dystanse. Gdy są pobudzone lub napotkają niespodziewane okoliczności skaczą w górę wykonując salta i piruety. Jest to jednak charakterystyczne raczej dla młodych myszoskoczków i z wiekiem przestają skakać.
Tupanie
Myszoskoczki są dość cichymi zwierzętami. Najczęściej wydawanymi przez nie odgłosami są odgłosy tupania.
Myszoskoczki tupią tylnymi kończynami o podłoże, gdy są podniecone lub czegoś się wystraszą i chcą ostrzec inne myszoskoczki przed niebezpieczeństwem. Gdy jeden myszoskoczek zacznie tupać, wszystkie myszoskoczki w pobliżu również zaczną. Poprzez odpowiednią głośność i częstotliwość tupania, myszoskoczek przekazuje innym informacje o określonym znaczeniu i ważności. Ponieważ tupanie u myszoskoczków jest wyjątkowo "zaraźliwe", jeśli coś w pobliżu wydaje podobne rytmiczne odgłosy, myszoskoczki mogą się przyłączyć do tupania. Tupanie można częściej usłyszeć, gdy w klatce znajdują się młode, które uczą się typowych dla myszoskoczków zachowań. Tupanie jest również częścią rytuału godowego myszoskoczków. Jest wtedy szybsze i cichsze niż to w przypadku ostrzeżenia przed niebezpieczeństwem.
Popiskiwanie
Piski, podobnie jak tupanie, służą myszoskoczkom do porozumiewania się, jednak nie są tak częste. Dorosłe myszoskoczki piszczą, gdy są podniecone, gdy bawią się z innymi myszoskoczkami, a także gdy czują się zestresowane. Często popiskiwania można usłyszeć gdy w klatce pojawią się młode. W ten sposób przywołują do siebie matkę, gdy są głodne lub gdy jest im zimno.
Czyszczenie futerka
Futerko myszoskoczków nie wymaga specjalnej pielęgnacji ze strony ich opiekuna. Doskonale radzą sobie kocim sposobem z toaletą, myjąc ciało od nosa do ogona. Myszoskoczki lubią czyścić swoje futerko i często to robią. W toalecie pomagają myszoskoczkom inne myszoskoczki czyszcząc trudno dostępne miejsca. Jest to czynność, która silnie wiąże ze sobą stado. Gdy mają dostęp do piasku, zażywają kąpieli tarzając się w nim.
Obgryzanie
Myszoskoczki jako typowe gryzonie, uwielbiają gryźć co tylko popadnie. Tępią w ten sposób nieprzerwanie rosnące siekacze. Ważne jest, aby umieścić w klatce cienkie patyki do gryzienia. Warto też od czasu do czasu dać myszoskoczkom do gryzienia np. rolkę po papierze toaletowym. Myszoskoczki z pewnością się ucieszą i z zadziwiającym zapałem rozpoczną jej gryzienie, a kawałki tektury wykorzystają do budowy gniazda.
Kopanie
Na wolności myszoskoczki mieszkają w rozbudowanym systemie nor i tuneli. W ich naturze leży więc rycie i przekopywanie ściółki. Gdy myszoskoczki będą miały do dyspozycji grubszą warstwę, na pewno się ucieszą, a Ciebie na pewno zafascynuje zapamiętanie z jakim oddają się tej czynności.
Znaczenie terytorium
U dorosłych samców znajdują się na brzuchu gruczoły zapachowe. Myszoskoczki używają ich do znaczenia terenu ocierają się brzuchem o elementy wystroju klatki, a także inne przedmioty, które napotkają na drodze na przykład podczas spaceru.
Żyją w grupach i małych stadach, liczących od 2 do 20 osobników. Są aktywne zarówno w dzień jak i w godzinach wieczornych, co uzależnione jest głownie od wysokości temperatury otoczenia. Ich naturalnym środowiskiem bytowania są pustynne i stepowe tereny, gdzie w piaskowym podłożu budują zespoły nor i korytarzy. Te małe podziemne miasta stanowią doskonały system ochrony przed drapieżnikami i warunkami pogodowymi. Ekstrema temperatury w środowisku życia gerbili wahają się od – 40°C w okresie zimowym do + 50°C w gorących miesiącach letnich. W norach buduje gniazda, służące do wychowywania młodych i składowania zapasów żywności. Położone około 1 metra pod powierzchnią gruntu rozbudowane kolonie stanowią doskonały system ochrony, komunikacji i zaopatrzenia myszoskoczków. W naturze zwierzęta te mają wielu naturalnych wrogów w postaci ptaków drapieżnych i węży. Wytworzyły wiele adaptacji anatomicznych, które pomagają im unikać napastników. Posiadają rozwinięte ucho środkowe, umożliwiające im słyszeć dźwięki o niskiej częstotliwości. Posiadają szerokie pole widzenia, dzięki dużym oczom, położonym grzbietowo. Końcówka ogona różni się kolorem sierści od reszty ciała co pomaga odwrócić uwagę drapieżnika. Ogon w razie ataku może zostać odłączony lub może dojść do zrzucenia skóry, co pozwala na ucieczkę przed drapieżnikiem. Długie i umięśnione kończyny tylne pozwalają na wykonywanie skoków, przydatnych w ucieczce a także na uprawianie wspinaczki.
Zachowania w naszym domu.
Zachowanie trzymanych w niewoli myszoskoczków nie różni się zbytnio od zachowania na wolności. Jest jednak pewien wyjątek. Trzymane w domach myszoskoczki drapią rogi klatki. Jest to tak zwane zachowanie stereotypowe, nie występujące u myszoskoczków żyjących na wolności. Jest ono wywoływane poprzez brak możliwości wykopania nory w ściółce.
Ciekawość świata i pewność siebie sprawiają, że myszoskoczki szybko pozwalają brać siebie na ręce i bardzo rzadko gryzą. Nie są to jednak zwierzęta do przytulania. Myszoskoczek szybko się znudzi siedząc w miejscu i wyruszy w wędrówkę po rękach wiedziony ciekawością.
Gdy myszoskoczki nie śpią, biegają po klatce w tę i z powrotem, badając każdy napotkany nowy przedmiot. Przekopują ściółkę i gryzą co popadnie. Śpią zwinięte w kłębek lub przytulone do innych myszoskoczków. Gdy jest gorąco nie zakopują się głęboko w gnieździe lub nawet śpią na gołej klatce/szybie. Gdy się budzą, przeciągają się i ziewają.
Poruszanie się i stawanie słupka
Zwykle myszoskoczki poruszają się na wszystkich czterech łapkach. Aby mieć lepszą widoczność na otoczenie myszoskoczki stają słupka na tylnych łapkach i rozglądają się w około. Długi ogon pozwala im zachowywać stale równowagę. Silnie zbudowane tylne odnóża pozwalają myszoskoczkom skakać na dość duże dystanse. Gdy są pobudzone lub napotkają niespodziewane okoliczności skaczą w górę wykonując salta i piruety. Jest to jednak charakterystyczne raczej dla młodych myszoskoczków i z wiekiem przestają skakać.
Tupanie
Myszoskoczki są dość cichymi zwierzętami. Najczęściej wydawanymi przez nie odgłosami są odgłosy tupania.
Myszoskoczki tupią tylnymi kończynami o podłoże, gdy są podniecone lub czegoś się wystraszą i chcą ostrzec inne myszoskoczki przed niebezpieczeństwem. Gdy jeden myszoskoczek zacznie tupać, wszystkie myszoskoczki w pobliżu również zaczną. Poprzez odpowiednią głośność i częstotliwość tupania, myszoskoczek przekazuje innym informacje o określonym znaczeniu i ważności. Ponieważ tupanie u myszoskoczków jest wyjątkowo "zaraźliwe", jeśli coś w pobliżu wydaje podobne rytmiczne odgłosy, myszoskoczki mogą się przyłączyć do tupania. Tupanie można częściej usłyszeć, gdy w klatce znajdują się młode, które uczą się typowych dla myszoskoczków zachowań. Tupanie jest również częścią rytuału godowego myszoskoczków. Jest wtedy szybsze i cichsze niż to w przypadku ostrzeżenia przed niebezpieczeństwem.
Popiskiwanie
Piski, podobnie jak tupanie, służą myszoskoczkom do porozumiewania się, jednak nie są tak częste. Dorosłe myszoskoczki piszczą, gdy są podniecone, gdy bawią się z innymi myszoskoczkami, a także gdy czują się zestresowane. Często popiskiwania można usłyszeć gdy w klatce pojawią się młode. W ten sposób przywołują do siebie matkę, gdy są głodne lub gdy jest im zimno.
Czyszczenie futerka
Futerko myszoskoczków nie wymaga specjalnej pielęgnacji ze strony ich opiekuna. Doskonale radzą sobie kocim sposobem z toaletą, myjąc ciało od nosa do ogona. Myszoskoczki lubią czyścić swoje futerko i często to robią. W toalecie pomagają myszoskoczkom inne myszoskoczki czyszcząc trudno dostępne miejsca. Jest to czynność, która silnie wiąże ze sobą stado. Gdy mają dostęp do piasku, zażywają kąpieli tarzając się w nim.
Obgryzanie
Myszoskoczki jako typowe gryzonie, uwielbiają gryźć co tylko popadnie. Tępią w ten sposób nieprzerwanie rosnące siekacze. Ważne jest, aby umieścić w klatce cienkie patyki do gryzienia. Warto też od czasu do czasu dać myszoskoczkom do gryzienia np. rolkę po papierze toaletowym. Myszoskoczki z pewnością się ucieszą i z zadziwiającym zapałem rozpoczną jej gryzienie, a kawałki tektury wykorzystają do budowy gniazda.
Kopanie
Na wolności myszoskoczki mieszkają w rozbudowanym systemie nor i tuneli. W ich naturze leży więc rycie i przekopywanie ściółki. Gdy myszoskoczki będą miały do dyspozycji grubszą warstwę, na pewno się ucieszą, a Ciebie na pewno zafascynuje zapamiętanie z jakim oddają się tej czynności.
Znaczenie terytorium
U dorosłych samców znajdują się na brzuchu gruczoły zapachowe. Myszoskoczki używają ich do znaczenia terenu ocierają się brzuchem o elementy wystroju klatki, a także inne przedmioty, które napotkają na drodze na przykład podczas spaceru.